Zesłanie Ducha Świętego

Ewangelia na niedzielę 4 czerwca 2017

Spotkanie Zmartwychwstałego z uczniami
¹⁹Gdy tego pierwszego dnia tygodnia zapadł wieczór, a tam, gdzie przebywali uczniowie, zamknięto drzwi z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął w środku i pozdrowił ich: „Pokój wam”. ²⁰A gdy to powiedział, pokazał im ręce oraz bok. Uczniowie uradowali się, ze ujrzeli Pana. ²¹Jezus zaś odezwał się do nich ponownie: „Pokój wam! Jak Mnie posłał Ojciec, tak i Ja was posyłam”. ²²Po tych słowach tchnął na nich i oznajmił: „Przyjmijcie Ducha Świętego. ²³Tym, którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, którym zatrzymacie, są zatrzymane”.

Ewangelia wg Św. Jana 20 , 19-23

Zesłanie Ducha Świętego, tradycyjnie nazywane Zielonymi Świątkami. Faktycznie – wszystko wokół aż kipi zielenią…
Rozważając dzisiejszą Ewangelię zastanawiam się, dlaczego Uroczystość Zesłania Ducha obchodzimy po Wniebowstąpieniu? Dlaczego nie została zachowana chronologia wydarzeń? Pewnie jest jakieś wyjaśnienie, ale mi nie udało się go odszukać.
A fragment Ewangelii na dziś to symboliczne przekazanie mocy odpuszczania grzechów. To wielki dar ofiarowany Apostołom. Sam Jezus w innej perykopie mówił, że łatwiej jest uleczyć niewidomego niż oczyścić dusze człowieka z grzechów. A teraz – możliwość tę przekazuje swoim uczniom i ich następcom. Korzystamy z tego idąc do spowiedzi, wyznając grzechy, żałując za nie i licząc na to, że zostaną nam odpuszczone. Grzechy daruje nam Bóg, ale to siedzący w konfesjonale kapłan decyduje o rozgrzeszeniu. Czy podejmowane przez niego decyzje są wspierane przez Ducha Św.? Powinniśmy wierzyć, że tak, choć są różni kapłani i czasem może się zdarzyć, że czujemy jakiś niedosyt. A może to ja jestem przewrażliwiona? Choć, gdy kiedyś np. usłyszałam od księdza, że mam się pospieszyć, gdyż jest długa kolejka do konfesjonału, poczułam się trochę dziwnie. Cóż, spowiedź dla mnie to ważny sakrament, nie traktuję jej jako pustego rytuału.

A sam Duch Św.? Dla mnie to swoisty symbol mądrości. Modlę się do Niego, gdy potrzebuję wsparcia związanego właśnie z tym, aby wiedzieć co mówić i robić w trudnych sytuacjach: jakieś egzaminy, ważne wystąpienia itp. Pomaga.

http://www.programpartnerski.tolle.pl/pptollegen.php?adid=482

Nowe przykazanie miłości

Ewangelia na niedzielę 24 kwietnia 2016

Nowe przykazanie miłości
Po jego wyjściu Jezus powiedział: „Teraz Syn Człowieczy dostąpił chwały, ale i w Nim Bóg obdarzy w sobie chwałą – i to zaraz obdarzy. Dzieci, krótko teraz już będę przebywał z wami. Będziecie Mnie szukać, lecz teraz powtarzam wam to, co powiedziałem Żydom: ‚Dokąd Ja odchodzę, wy nie możecie się udać’. Daję wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali. Podobnie jak Ja was umiłowałem, tak i wy macie miłować jeden drugiego. Po tym wszyscy rozpoznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłować”.

Ewangelia wg Św. Jana 13, 31-35

Tak naprawdę – to ta perykopa jest bardzo smutna w swojej wymowie. Czy dziś sami o sobie możemy powiedzieć, że widać po nas, że jesteśmy uczniami Chrystusa? Chrześcijanin nie jest niestety synonimem dobrego człowieka…
Wystarczy wziąć do ręki gazetę, włączyć telewizor czy radio, czy zajrzeć na dowolne forum internetowe, aby zobaczyć, jak wiele jest nienawiści i agresji, a w ogóle nie widać miłości. Jeśli ktoś z Pismem Świętym w ręku chciałby wśród nas znaleźć chrześcijan – miałby poważne trudności. Mniej lub bardziej zapełnione kościoły podczas niedzielnej mszy świętej, liczne słowne deklaracje własnej wiary niewiele znaczą, jeżeli nie tkwią za nimi czyny. I przede wszystkim – miłość bliźniego.
Nie jest to z pewnością łatwe, jednak Jezus w swoich naukach wcale nie obiecuje, że będzie lekko, łatwo i przyjemnie.Chrześcijanin musi od siebie wymagać. W dzisiejszych czasach jednym z bardziej spektakularnym przykładem może być stosunek do uchodźców i tego – jak na nich patrzymy. Niezależnie jednak od tego, czy widzimy w nich muzułmańską nawałę nacierającą na Europę czy mających imiona i nazwiska ludzi uciekających przed wojną – nie możemy zapomnieć, że w niczym nie usprawiedliwia to nas samych. Kiedyś, gdy staniemy przed Bogiem nie będziemy rozliczani z tego, jak bardzo źli byli inni, ale czy my byliśmy dobrzy.
Dotyczy to też naszych wewnętrznych, polskich podziałów, tak destrukcyjnie wpływających na nas wszystkich. I na pewno mało świadczących o tym, że Polska to kraj katolicki.

Po tym wszyscy rozpoznają, ze jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie się wzajemnie miłować….

 

http://www.programpartnerski.tolle.pl/pptollegen.php?adid=700

Przygotujcie drogę Panu…

Ewangelia na niedzielę 7 grudnia 2014

Przepowiadanie Jana Chrzciciela
Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego.
Tak napisał prorok Izajasz:
Oto wysyłam mojego posłańca przed Tobą,
aby przygotował Twoją drogę.
Głos, który woła na pustyni:
Przygotujcie drogę Pana!
Wyprostujcie Jego ścieżki!
Jan chrzcił na pustyni i głosił chrzest dla odpuszczenia grzechów. Przychodzili do niego ludzie z całej judejskiej krainy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy; wyznawali swoje grzechy, a on chrzcił ich w rzece Jordan. Jan nosił ubranie z wielbłądziej sierści i skórzany pas na biodrach. Żywił się szarańczą i miodem dzikich pszczół. Głosił: „Idzie za mną potężniejszy ode mnie, a ja nie jestem godny, aby schylić się i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja ochrzciłem was wodą, a On będzie was chrzcił Duchem Świętym”.

Ewangelia wg Św. Marka 1 , 1-8

Początek Ewangelii Św. Marka to odwołanie do Starego Testamentu i proroctwa Izajasza, a także cieszącego się wielkim autorytetem Jana Chrzciciela. Przypomina to trochę jakby odwoływanie się do rekomendacji, które w tamtych czasach pewnie też wiele znaczyły. Od czegoś trzeba zacząć opis życia Jezusa … A Św.Marek pisał swoją Ewangelię z perspektywy czasu, znając już nauki Jezusa, wiedząc jak skończyła się historia ziemskiego pobytu Bożego Syna.

Wchodzimy właśnie w drugi tydzień Adwentu. Za 2 tygodnie kolejny raz będziemy obchodzić pamiątkę Bożego Narodzenia. To nasze czekanie na przyjście Jezusa jest jednak zupełnie inne niż 2000 lat temu, jesteśmy bogatsi o wiedzę z Pisma Świętego.
Jednak czekamy. W dużej mierze – z przyzwyczajenia, dla tradycji, w tak bardzo powtarzalny, ale jednocześnie chyba trochę bezmyślny sposób. Koncentrujemy się na choince, prezentach, rodzinnych spotkaniach i co pojawi się na stole. Nie ma sensu udawać, że nie jest to ważne. Jest, dla większości z nas i to niezależnie od tego, czy ktoś jest człowiekiem wierzącym czy ateistą. Boże Narodzenie to święta bardzo ciepłe, rodzinne, kojarzące się z dzieciństwem…
Czy jednak dla chrześcijanina, katolika nie powinno to oznaczać czegoś więcej? Czy ten Adwent sprawi, że staniemy się choć trochę lepsi? Nieco wyprostujemy ścieżki, którymi my podążamy do Boga, a Bóg do nas? Jeszcze trochę czasu zostało, zdążymy…

 

---

http://www.programpartnerski.tolle.pl/pptollegen.php?adid=214

Duch Święty nauczy was wszystkiego

Ewangelia na niedzielę 5 maja 2013

Obietnica Ducha Wspomożyciela
Jezus mu odpowiedział: „Każdy, kto Mnie miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go. Przyjdziemy do niego i będziemy u niego mieszkać. Ten, kto Mnie nie miłuje, nie przestrzega mojej nauki. Nauka jednak, której słuchacie, nie jest moja, lecz Ojca, który Mnie posłał.
Powiedziałem to, przebywając jeszcze wśród was. A Wspomożyciel – Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, pouczy was o wszystkim oraz przypomni wszystko, co wam powiedziałem. Pozostawiam wam pokój, obdarzam was moim pokojem. Ale Ja nie obdarzam was w taki sposób, jak czyni to świat. Przestańcie się więc trwożyć w waszych sercach i lękać. Słyszeliście przecież, co wam powiedziałem: Odchodzę, lecz powrócę do was. Gdybyście Mnie miłowali, to rozradowalibyście się, że idę do Ojca. Ojciec bowiem jest większy ode Mnie. A mówię wam to teraz, zanim się stanie, abyście uwierzyli, gdy to nastąpi”.

Ewangelia wg Św. Jana 14, 23-29

W tej perykopie Jezus przygotowuje uczniów na swoje odejście. Raczej nie było to łatwe – już raz Go utracili – na Krzyżu…. Pogodzenie się z kolejnym rozstaniem nie było z pewnością czymś radośnie oczekiwanym.
Większość z nas zna to uczucie, gdy traci się kogoś bliskiego. Pogrążony  w żałobie człowiek nie jest w stanie odczuwać radości – są łzy, żal, rozpacz i ból po stracie. Moim zdaniem człowiekowi niewierzącemu w takich chwilach jest jeszcze trudniej. Jakoś chyba tak po ludzku lżej jest pogodzić się z tym wiedząc, że nie jest to koniec, a jedynie przejście do innego etapu. Ja sama jakoś instynktownie myśląc o moich bliskich, którzy odeszli – spoglądam w górę, ku niebu. To trochę pomaga, pozwala też spojrzeć na własne życie w innej perspektywie. W kontekście wieczności życie tu i teraz nabiera zupełnie innego wymiaru, pojawiają się też zupełnie inne priorytety. I wprawdzie myśli o śmierci są nieco przygnębiające, ale czy ucieczka przed nimi sprawi, że nas ominie?

 

http://www.programpartnerski.tolle.pl/pptollegen.php?adid=404

Dzieło Ducha Wspomożyciela

Ewangelia na niedzielę 30 maja 2010

Dzieło Ducha Wspomożyciela
Miałbym wam jeszcze dużo do powiedzenia, lewcz teraz nie jesteście w stanie tego udźwignąć. Po swoim przyjściu On – Duch Prawdy – poprowadzi was ku pełnej prawdzie. Nie będzie bowiem mówił od siebie, lecz powie to wszystko, co usłyszy. Będzie także nauczał o sprawach przyszłych. On Mnie uwielbi, gdyż będzie czerpał z tego co moje i będzie wam to głosił. Wszystko, co należy do Ojca, jest moje; dlatego powiedziałem: Będzie czerpał z tego co moje i będzie wam głosił.

Ewangelia wg Św. Jana 16, 12-15

Uroczystość Trójcy Świętej. Przedziwna, trudna do zrozumienia tajemnica. Choć tak naprawdę – to może powinniśmy na to spojrzeć w kontekście swoistej gombrowiczowskiej gęby? Ojciec, Syn i Duch Święty to przecież Jedność, tylko widziana przez nas z różnej perspektywy. 
A przecież lubimy takie etykietki. Najdobitniej widać to w różnych „przydomkach” nadawanych Matce Boskiej: Częstochowska, Fatimska, Katyńska i wiele, wiele innych. Święci też mają swoje specjalności – ze zgubą prosimy o wstawiennictwo św.Antoniego, zakochani modlą się do św.Walentego, a w sprawach trudnych i po ludzku beznadziejnych – do św.Rity. W pewien sposób też przypisujemy podział ról w samej Trójcy: Bóg Ojciec to sprawiedliwy sędzia, Syn Boży – to miłosierny symbol miłości Boga do czlowieka, a Duch Święty – jest symbolem Boskiej mądrości. Może to ułatwia nam zrozumienie? Warto jednak pamiętać, że Bóg jest jeden. Po prostu.

Początek Ewangelii według Świętego Jana

Ewangelia na niedzielę 3 stycznia

Odwieczne Słowo
Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga –
i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga,
Wszystko zaistniało dzięki Niemu.
Bez Niego zaś nic nie zaistniało.
To, co zaistniało,
w Nim było życiem.
A życie to było światłością dla ludzi.
Światłość świeci w ciemności,
lecz ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga –
miał na imię Jan.
Przybył on, aby dać świadectwo:
miał zaświadczyć o  światłości,
aby dzięki niemu wszyscy uwierzyli,
On sam nie był światłością,
lecz miał świadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa,
która oświeca każdego człowieka,
gdy przychodzi na świat.
Na świecie było Słowo, 
świat dzięki Niemu zaistniał,
lecz świat Go nie rozpoznał.
Przyszło do swojej własności,
lecz swoi Go nie przyjęli.
Tych zaś, którzy Je przyjęli
obdarzyło mocą, aby stali się dziećmi Bożymi.
To są ci, którzy wierzą w Jego imię,
którzy narodzili się nie z krwi
ani nie z pragnienia ciała, ani z woli mężczyzny,
lecz z Boga.
Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas.
Oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, która jako Jednonarodzony,
pełęn łaski i prawdy, ma od Ojca.
Jan daje o Nim świadectwo i głosi:
To Ten, o którym powiedziałem:
Ten, który przychodzi po mnie,
istniał już przede mną, ponieważ był wcześniej ode mnie.
Z Jego pełni otrzymaliśmy wszyscy
Łaskę zamiast łaski.
Mojżesz bowiem przekazał Prawo,
a łaska i prawda zaistniały przez Jezusa Chrystusa.
Boga nikt nigdy nie widział:
Jednonarodzony Bóg, który jest w łonie Ojca,
On sam Go objawił.  
     

 Ewangelia wg Św. Jana, 1, 1-18

Bóg zawarł przymierze z wybranym przez siebie narodem. Słowa dotrzymał, zgodnie z wszelkimi proroctwami proroków, wysłał Swojego Syna. Ludzie, do których przyszedł – nie przyjęli Go, nie rozpoznali.
Ewangelia na dziś wydaje się trudna do zrozumienia. Choć wczytując się w  poszczególne wersy – wiemy „co autor miał na myśli”. Może należy więc odczytać tę perykopę jako prolog całej Ewangelii wg Św.Jana? Zapowiedż tego, co spisał?
Na pewno warto przeczytać coś więcej o Apostole, który był tak blisko Jezusa, a którego Ewangelie są jakby najbardziej tajemnicze i pełne wizji.
Święty Jan Ewangelista